Wieczorynki u Tadzia i Justynki - odc. 28

Witajcie kochani.
Wysluchalam tego odcinka z zapatrym tchem. Dziekuje !!1

Witam Was Kochani, bardzo Wam dziękuję, a szczególnie Panu Tadeuszowi za wreszcie udzieloną mi odpowiedź, której już się nie spodziewałam - a pytanie dotyczyło Pana przekonania, że odpowiedzi udziela Panu Ojciec ( bardzo się Pan na mnie obruszył) a ja przecież nie zadałam tego pytania ze złośliwości, a z własnej potrzeby i myślę, że nie tylko mojej). Dzisiaj bardzo dużo Pan wyjaśnił na ten temat. To, że odpowiedź przychodzi w tym czasie, kiedy jej potrzebujemy i jest dla nas twórcza, jest właśnie tym najważniejszym celem myślenia, zadawania pytania, uczenia się i rozwoju. Serdecznie pozdrawiam, Jadwiga

Drodzy Tadeuszu i Justynko!
Kolejne ciekawe rozmowy, za które Wam dziękuję. Zwłaszcza za poruszenie tematu czerni, jej znaczenia i tego, co się z nią wiąże. Chętnie posłucham o tym więcej.
Skoro rozmawiamy o starociach, proszę podziel się Tadeuszu swoją wiedzą o czterech Kumara. Kim byli/są i jaką odgrywają rolę?
A drugie pytanie o bieżące wydarzenia - proszę, opowiedz szerzej o dwóch słońcach, sfotografowanych we wrześniu nad Bałtykiem oraz o Twojej interpretacji tegoż. Dziękuję!

Pozwolę sobie jeszcze podzielić się wizją, jakiej doświadczyłam dziś nad ranem. A to dlatego, gdyż pierwszy raz pojawił się w niej Tadeusz, we własnej osobie :-)
Oto ona:
Chciałam nauczyć się latać.
Jestem na spotkaniu – zajęciach z Tadeuszem. Siedzę na podłodze wśród kilku innych osób. Tadeusz jest na przedzie, jak nauczyciel, mówi do nas, żartuje.
To pomieszczenie jest najniższym poziomem w tym domu.
To poziom garażowy, w którym pułap jest nisko (obniżony sufit).
Wszyscy uczestnicy siedzą na podłodze, w odstępach, kilka osób. Siedzę po środku. Tadeusz podchodzi do mnie, z mojej prawej strony. Sięga dłonią powyżej mojej klatki piersiowej, na wysokości grasicy, przy prawym ramieniu. Trochę sobie żartując pyta, czy może zajrzeć? Zgadzam się. On coś bada.
Kolejna scena:
Jesteśmy na powietrzu- ja i Tadeusz, z tyłu jeszcze ktoś.
Stoimy na wysokiej skarpie. Tadeusz mówi do mnie: - Leć, kochana, leć!
Szybuję z tej skarpy w dół. Bardzo miłe uczucie. Bezpieczne płynięcie, nie spadanie. Miękko ląduję na dole, przy drodze. Wbiegam z powrotem na górę. Znowu szybuję w dół, a za mną słyszę Tadeusza. Spieszymy się, bo zaraz odjeżdża Tadeusza autobus, na który ja też chcę zdążyć, ponieważ mam jechać razem z Nim.
Koniec.

Tadziu, zechcesz podzielić się swoją interpretacją?
Dziękuję i serdecznie Was pozdrawiam!

Dziękuję za odpowiedź na moje pytanie. Jeszcze jedno z pytań, które mnie nurtują, chodzi mianowicie o tunel lub światło, które ludzie widzą podczas śmierci klinicznej i ostatnio zetknęłam się z tym, że dusze po śmierci idą w jego stronę i tam są przechwytywani przez jakąś ciemną materię, że są zwodzone tym światłem, a później znów trafiają do Matrixa. Napisano, że powinny raczej iść w stronę światła srebrnego czy złotego, ale nie białego. Czy masz wiedzę na ten temat? Wspomniałeś Tadeuszu w tym odcinku, że po śmierci idą one od razu w to miejsce, gdzie pasuje ich rozwój duchowy, czy jest to powiązane z jakimś rodzajem przyciągającego światła???

Zmarł mój przyjaciel Tadeusz z którym rozmawiałem na tematy duchowe i nie z tej ziemi .Teraz mam nowego Tadeusza którego słucham i uczę się.Pozdrawiam i dziękuję Andrzej.

Dziekuje bardzo za odpowiedzi na moje pytania.

Chcialabym sie zapytac, jak to jest obecnie z naszymi opiekunami? Kim oni sa?
Czy za ich pomoc tez placimy energetycznie?
Ja mialam pewne zdarzenie, w ktorym ewidentnie ktos mi pomogl, choc wcale o pomoc nikogo nie prosilam. Dzieki temu uniknelam katastrofy prowadzac samachod.

pozdrawiam wszystkich bardzo serdecznie

Justynko,
Jak znajdziesz chwilke to prosze , odpisz mi na mojego e-maila.

Witam serdecznie i na wstępie Was pozdrawiam !
Mam kilka pytań, a o to one: Czy Pan słyszał o Radzie Dwunastu, co taka rada robi?
Czy istnieją wrota śmierci i czy takie wrota tu na Ziemi my ludzie przechodzimy?
Czy każdy człowiek ma do pomocy tu na Ziemi posłańców, anioły, jak się z nimi porozumieć i jak sprawdzić czy powiedziały nam prawdę?
Czy to prawda, że małe niemowlaki tak dużo śpią, bo duszy jest ciężko przebywać w tak małym ciele i ona wychodzi z ciała ?

Serdecznie dziękuję za udzielenie odpowiedzi Margaretka.

Panie Tadeuszu, a o to link do zdjęcia, na którym kiedyś Panu zależało
http://astronomiafinansowa.blogspot.com/2014/10/dwa-sonca.html.

dziękuje, jak zwykle imponujący temat